پایگاه خبری گُلوَنی: احسان میرزائی: در #کمپین_امید نمی‌خواهیم اقدام بزرگی انجام دهیم، چرا که مسئله کشتار پرندگان باید ریشه‌یابی شود، دانش آموختگان و دانشجویان علوم انسانی در مورد مسئله کشتار پرندگان مهاجر در جوامع بومی تحقیق کنند و فرضیه‌های مختلفی چون نقش مشکلات معیشتی، خشک‌سالی، کمبود زمین زراعی، تغییر کاربری باغ‌ها و مزارع و… را بررسی کنند.
اما ما در کمپین ایران پاک تلاش می‌کنیم میان فعالان و دغدغه‌مندان محیط زیست همدلی و همزبانی ایجاد کنیم؛ تلاش می‌کنیم شهروندانی را که به هر دلیل مخاطب پیام‌های محیط زیستی نبوده‌اند جذب کنیم. تلاش می‌کنیم ارتباطی موثر میان سمن‌های محیط زیستی برقرار کنیم. اگر شهروندی در دور افتاده‌ترین نقطه کشور اقدامی محیط زیستی انجام داد اخبار آن را منتشر می‌کنیم تا دیگران نیز به انجام کار‌های محیط زیستی تشویق شوند.
ما می‌خواهیم ایده و دیدگاه هر فرد به نام او ثبت شود و پاسدار تفکر سازنده افراد باشیم.
کار فرهنگی سختی‌های خود را دارد، با فعالیت یک سال و دو سال هم نمی‌توان آن چه را که در طول سال‌ها و به دلایل گوناگون شکل گرفته و به رفتار و عادت مردم تبدیل شده است را تغییر داد. کارکرد کمپین در کشور ما آن طور که باید باشد نیست، جامعه مدنی آن طور که باید شکل نگرفته و ما نمای کلی از یک پازل نیمه تمام را می‌بینیم که فقط تصویری از یک حقیقت را در ذهن تداعی می‌کند. شهروندان از حقوق شهروندی مطلع نیستند و این مسئله آن قدر پیچیده بزرگ است که اینجا نمی‌توان در مورد آن صحبت کرد. در کل راه برای رسیدن به ایده‌آل فعالیت یک کمپین محیط زیستی طولانی است.
برنامه اول کمپین ایران پاک در نیمه اول محرم ۱۳۹۴ با موضوع نریختن زباله و ظروف یکبارمصرف روی زمین و استفاده نکردن از آن برای توزیع نذری بود. آن زمان احساس و جو حاکم بر جامعه کمک کرد تا گروه‌های محیط زیستی در سراسر کشور برنامه پاکسازی و یادآوری فرهنگی (فرهنگ‌سازی) داشته باشند. البته نباید فراموش کرد که با توجه به بزرگ بودن معضل ظروف یکبارمصرف فقط کمپین ایران پاک نبود که در این زمینه فعالیت کرد، بلکه کمپین‌ها و گروه‌های دیگری هم شکل گرفت و برخی از سال‌های قبل نیز فعالیت می‌کردند.
در کنار سمن‌ها و گروه‌ها شهروندانی هم بودند که با هماهنگی کمپین ایران پاک به طور خودجوش فعالیت پاکسازی و یاد آوری فرهنگی را انجام می‌دادند.
حال برنامه دوم کمپین ایران پاک به کشتار پرندگان مهاجر می‌پردازد، پرندگانی که با دنبال غریزه هزاران ساله خود به همگام فرود در تالاب‌ها و برکه‌ها به شیوه‌های مختلفی اسیر یا کشته می‌شوند. نام کمپین را با الهام از درنای سیبری «امید» گذاشتیم. امید که پس از کشته شدن خانواده‌اش به دست شکارچیان در ایران، هشت سال است هزاران کیلومتر را تنهایی مهاجرت می‌کند. امید داریم صدای مظلومیت پرندگان مهاجر به گوش کشتارچیان برسد و حتی اگر یک نفر از کشتار دست بکشد برای ما پیروزی است، احتمال دارد افرادی که به کشتار پرندگان مهاجر مبادرت می‌کنند دلایل معیشتی و… داشته باشند که ناشی از سیاست‌های مسئولان در آن منطقه باشد.
همین طور عوامل دیگری جان و سلامت پرندگان مهاجر را تهدید می‌کند که قرار است در این برنامه از افراد با تجربه‌ای چون حر منصوری عبدالملکی (دیده‌بان میانکاله) و سید باقر موسوی در خوزستان و دیگر عزیزانی که در این رابطه از دانش و تجربه برخوردار هستند کمک بگیریم.
پایان پیام