متاسفانه نه تنها شهروندان عادی بلکه برخی دوستداران محیط زیست هم فکر می کنند با پر شدن دو سد تهران خطر ''خشکسالی'' و ''کمبود آب'' رفع شده!
توجه داشته باشید، در زمستون 93 برف خیلی خیلی کمی در تهران و ارتفاعات مشرف به تهران باریده!
شاید گاهی منظره کوه های تهران سفید پوش شد، اما:
1. آیا واقعا همان مقدار برف که قدیما می بارید، الان هم باریده و در شیاره ها و یخچال های طبیعی انبار شده؟ خیر!
2. پس همان اندک برف با گرم شدن ناگهانی هوای تهران در هفته سوم فروردین 94 و بارش باران بعد از آن باعث شد تا بخش زیادی از برف ها آب شود. سیلاب حاصل دره ها و رود ها را پر کرد تا رسید به سد های لتیان و کرج!
ذخیره ای که طبق برنامه طبیعت باید در مدت زمان تقریبا 6 ماهه آب شود. تغییر زاویه زمین در مدار چرخش به دور خورشید که باعث می شود تابش در تابستان عمودی شود و آب شدن یخچال ها به مرور باعث زنده ماندن رود ها شود.
دوستانی که مرتب به درکه، دربند، گلابدره، دره حصارک و دارآبد می روند از تعییرات فصلی حجم آب رودخانه ها به خوبی خبر دارند؛ در بهار پر آب و تا آخر تابستان کم کم رودخانه ها کم آب و خشک می شوند.
آب رود در این دره ها نیاز بسیاری از رستوران ها و خانه های پایین دست را تامین می کند.
پس پر آب شدن سد ها نشانه خوبی نیست!
ما ذخیره ی طبیعی یخ و برف کمی برای تابستون داریم و احتمالا رودهایی که در دره های بالا گفتیم زودتر از سال های پیش خشک شوند.
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
#جمعه - 28 - #فروردین - 1394 _ 21:55
#ایران #تهران #سبز #آب #بحران_آب #رود #باران #برف #دره #خشکسالی #تنش #تنش_آب
اکنون ما با تراکم ۴۷ نفر در یک کیلومتر (که اگر اراضی غیر قابل سکونت را از مساحت قابل سکونت کم کنیم تراکم بیشتر هم می شود) و توسعه ناپایداری که گریبان مان را گرفته، نه تنها به خودمان لطفی نکردیم بلکه در فاصله ای کوتاه فرزندانمان را از دیدن زیبایی های باقی مانده محروم می کنیم.
قدمت منطقه باستانی اریسمان تقریبا ۷ هزار سال است.
شاید اولین شهرک صنعتی ذوب فلز در این منطقه ساخته شده.
یک کارشناس باستان شناسی در مستند مربوط به اریسمان که در رسانه ملی پخش شد این گونه گمانه زنی کرد: (...با توجه به نیاز فراوان کوره ها به چوب و وجود معدن مس در این نزدیکی، اینجا بهترین مکان برای ساخت کوره های ذوب فلز بوده، در این کوره ها برای ذوب یک کیلو مس 30 کیلوگرم چوب سوزانده می شده!
احتمالا انتخاب این منطقه برای ساخت کوره ها به دلیل وجود درختان زیادی بوده که امروز اثری از آن باقی نمانده.
کما این که در سفالینه های به دست آمده نگاره هایی از درختان، گیاهان و حیواناتی دیده می شود که امروز ما هیچیک از آن ها را در منطقه نداریم. تولیدات صنعتی این منطقه به بین النهرین و مناطق دورتر صادر می شده...)
پس دور از ذهن نیست که حتی در زمان باستان که نه از سیمان و فولاد خبری بود و نه از مشتقات نفتی و انرژی اتمی، توسعه تمدن بشری باعث تغییرات شگرف در اکوسیستم شده باشد.
بعد از هزاران سال ما همان آیندگانی هستیم که امروز از دیدن درختان و حیوانات در اریسمان محروم شده ایم و یک منطقه کویری و کوهستانی با آب و هوایی خشک داریم!
و جای تامل است که ما برای آیندگان خود چه چیزی باقی می گذاریم!!!
صنعتی شدن، توسعه، افزایش جمعیت به چه قیمت؟
آن زمان که جمعیت تمدن اریسمان زیاد نبود و سرعت توسعه در حد گردو شکستم بود! چنین تاثیر بزرگی در اکوسیستم منطقه داشتند!
اکنون ما با تراکم ۴۷ نفر در یک کیلومتر (که اگر اراضی بیابانی، کویری، جنگلی و کوهستان ها و... را از مساحت اراضی قابل سکونت کم کنیم تراکم بیشتر می شود) و توسعه ناپایداری که گریبان مان را گرفته نه تنها به خودمان لطفی نکردیم بلکه در فاصله ای کوتاه فرزندانمان را از دیدن زیبایی های باقی مانده محروم میکنیم.
مطالعه بیشتر در مورد اریسمان:
yon.ir/arisman
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
#پنجشنبه - ۲۷ -#فروردین - ۱۳۹۴
۲۳:۴۶
بیاید با خودمون رو راست باشیم، یه وقتایی قصد داریم کاری رو انجام بدیم که تخصصی تو اون کار نداریم...
کارهایی که ما فکر میکنیم ساده و راحته...
اما، همون کار از نظر یه متخصص پیچیدگی های خاص خودشو داره.
مثل سرویس کولر های آبی...
معمولا افراد خودشون این کارو انجام میدن، اما، امسال دیگه از اون سال ها نیست!
به دلیل گرمای زودرس و معضل بزرگ آب امسال سرویس و نگهداری کولر ها به توجه بیشتری نیاز داره...
مثلا، اگر شناور کولر تنظیم نباشه دو حالت پیش میاد: یا کولر آب کم میاره و باد گرم میزنه، یا آب از کفی کولر سرریز میشه و هدر میره...
همین هدر رفتنه رو باید مدیریت کنیم.
جلوی هدر رفتن آب و باد خنک کولر هامونو باید بگیریم.
هرچقدر عایقبندی بندی کولر و کانال های کولر بهتر باشه، باد خنکتری وارد خونه میشه...
راستی کولرای شما سایهبوم داره؟
پس همین امروز تا سر سرویس کارای کولر شلوغ نشده به فکر سایه بوم مناسبی باشید تا از تابش مستقیم آفتاب و گرم شدن کولر جلو گیری کنه...
اگر در مجتمع آپارتمانی هستید به مدیر ساختمون پیشنهاد نصب سایه بوم بدید تا هزینه های تمام شده کمتر بشه...
اما کمتر کسی میدونه که شناور رو ''شب'' باید تنظیم کرد...!
کی میدونه چراااا؟
چون روزا فشار آب شهری کمه و شناوری که روز تنظیم شده باشه، با تغییر فشار آب در شب باعث سرریز و هدر رفت آب میشه...
دقیقا موقعی که همه خوابن و صدای چکه های آب به گوش کسی نمیرسه!
و بدا به حالمون اگر مدعی باشیم و شب تا صبح آب کولرمون هدر بره...!
اما گرفتگی لوله های آب هم باعث خشک موندن پوشال ها شده و به خاطر همین کولر بازده خوبی نداره و خونمون خنک نمیشه...!
آبریز یا ناودونی در تقسیم یکدست آب روی پوشال های هر دریچه نقش مهمی داره، به همین خاطره که باید کولر کاملا تراز باشه و مسیر جریان آب تمیز، و شیار های آبریز همیشه باز باشه...
کولر اجزای دیگه ای مثل یاتاقان، دینام، فولی، تسمه و پمپ هم داره که در هر سرویس باید بازدید و کنترل بشن...
واقعا هیچکی دوست نداره وسط یه روز گرم تابستونی تو خونه سیمانی که از در و دیوارش آتیش میباره یهو تسمه کولرش پاره بشه یا یاتاقان بزنه...
یادمون باشه زیرآب کولر رو حتما کنترل کنیم که نشتی نداشته باشه،چون در 24 ساعت تقریبا 25 لیتر آب آشامیدنی هدر میره...
اینا بخشی از سرویس کولر آبی بود که خدمتتون عرض کردم، حالا اگر فکر میکنید از پسش بر میاید بسم ا... وگرنه کار را به کاردون بسپارید و بعد از سرویس کولر به فکر نگهداری صحیح از اون باشید.
امسال دیگه باید دو سه روزی یک بار از مدیر گروه های وایبری چند دقیقه ای مرخصی بگیریم و با دقت بیشتری به اطرافمون نگاه کنیم...
بحران آب جدیه و اگر کوتاهی کنیم تابستون باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنیم،
همینجا به خودمون قول بدیم که هیچوقت بی تفاوت از کنار قطره ها رد نشیم...!
مبادا روزی محتاج همان یک قطره شویم...
احسان میرزائی_برنامه رادیویی بوم بهاری
دوشنبه-24- فروردین-1394
2:50بامداد
...الان وقت آن نیست که بخواهیم با قطره چکانی افکار توده را درگیر دغدغه محیط زیست کنیم، باید این مسئله مهم و مخاطره آمیز را در افکار عمومی تزریق کرد!!!...رسانه ها کوتاهی می کنند، امیدوارم دستور کار و خط مشی هر چه سریعتر به سمت و سویی رود که همانند شوکی در یک مدت کوتاه عموم شهروندان ایران را هوشیار و آگاه کند...
پیرو این خبر دردناک احتمال صادرات تخم مرغ، لبنیات و میوه به روسیه:
لینک خبر:
http://www.tasnimnews.com/Home/Single/701547
واقعا متاسفم، در این شرایط که بیشتر شهر های ایران با تنش آبی مواجه هستند و این قضیه اصلا شوخی بردار نیست، تمام سعی و تلاش مسئولین باید اینگونه باشد که مقدمات بحران آب را فراهم کنند:
.انتخاب چندین نفر از میان متخصصان و دلسوزان واقعی برای تشکیل کارگروهی ملی که با در نظر گرفتن شرایط بحرانی، مقدمات مورد نیاز را پیش بینی کرده و برای هر استان بسته هایی آموزشی (با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم و ...) تهیه کنند.
این بسته ها باید کاربردی بوده و خیلی سریع افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهد و رسانه ها تمام و کمال در خدمت آموزش و انتشار آن باشند.
اینجور که پیش می رویم گویا محیط زیست مان حال اش خوب است و مشکل آب نداریم و قرار است این فرهنگ سازی ها تازه در افق 1404 به بار بنشیند.
...آقا من به شخصه 2 سال است که از بحران آب حرف میزنم، حتی یکی از تحقیقات دانشگاهی من با موضوع بحران آب بود! در حالی که به ظاهر هیچ ارتباطی با رشته تحصیلی ام نداشت...
الان وقت آن نیست که بخواهیم با قطره چکانی افکار توده را درگیر دغدغه محیط زیست کنیم، باید این مسئله مهم و مخاطره آمیز را در افکار عمومی تزریق کرد!!!
رسانه ها کوتاهی می کنند، امیدوارم دستور کار و خط مشی هر چه سریعتر به سمت و سویی رود که همانند شوکی در یک مدت کوتاه عموم شهروندان ایران را هوشیار و آگاه کند.
بحث بحران آب جدی است، هزاران سال تمدن ایران چه در شهر باستانی شوش که پر آب بوده، چه در سیستان و نماد تمدن اش شهر سوخته و چه در کاشان و تپه سیلک و... در حال نابودی است؛ علت این نابودی هر چه بوده تا الان باید جلو اش گرفته شود و از این به بعد فقط به دنبال تصحیح مسائلی چون سد سازی ها و انتقال غیر قانونی آب و تعطیلی کارخانجاتی چون ذوب آهن ها و ... باشیم!
درست است که تعداد زیادی از کارگران و کارمندان بی کار می شوند، درست است که زن و بچه دارند، اما آیا می خواهند زنده بمانند وبحران را پشت سر بگذارند یا صرفا می خواهند به افق های دور دست شان تا نوک قله ی موفقیت بینی های شان بنگرند!
تبادل نفت با آب هم راهکار ساده ای است؛ اما این بیشتر به خیانت می ماند تا راهکار، چرا؟
چون اگر قبل از چنین تبادلی تغییر در چگونگی مصرف آب در میان شهروندان شکل نگیرد بازنده خشک سالی خواهیم بود!
کارگروه پیشنهادی باید تمام مسائل را مد نظر قرار دهد، می دانم سرمایه داران، دلسوزان و تمام احزاب سیاسی منفعت طلب و گروه های اقتصادی نا منصف و... مخالف چنین کاری هستند...
اما ''ما'' دوستداران و فعالان محیط زیست باید کاری کنیم... حتی اگر در حد نوشتن درد و دلی اینچنین و انتشار آن بین دوستانمان و گروه های مختلف باشد.
مبادا بی تفاوت از کنار درد و دل هم بگذریم...
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
#پنجشنبه - ۲۰ - #فروردین - ۱۳۹۴ ۱۴:۲۰
حتما شنیده اید که می گویند: تکنولوژی آمده اما فرهنگ اش نه، امروز بازار سلفی (خویش انداز!) یهویی، با همه چیز مد شده مثلا: من و پلنگ همین الان یهویی! (اشاره به چهارمین پلنگی که طی 20روز اخیر کشته شده)
چشم و هم چشمی، بی مسئولیتی، خودخواهی ، بی فکری، مصرف گرایی و عدم توجه به آینده و آیندگان در میان لایه ها و زوایای پنهان زندگی امروز ما وجود دارد که با توجیه های گوناگونی که برای خود ردیف می کنیم، همیشه روی آن سرپوش گذاشته ایم و پس از مدتی آن رفتار و صفت نه چندان زیبا در وجودمان به ارزش و عادت تبدیل می شود!
امروز تعداد کمی از شهروندان از سواد رسانه ای برخوردار بوده و در قبال محیط زیست از نقش و مسئولیت خود آگاه هستند.
اما بهتر است برخی ممنوعیت یا محدودیت ها را بین خودمان رواج دهیم! کار سختی نیست، شمایی که به طبیعت گردی و اکوتوریسم می پردازید، لطفا زیر عکس ها و فیلم های خود ''آدرس آن محل'' را ننویسید.
چه بسا افراد سود جو در صفحه ها و گروه های دوستدار طبیعت (کوهنوردی، طبیعت گردی و اکوتوریسم) که در شبکه های اجتماعی/ارتباطی فراوان است به دنبال محل های جدیدی برای ماجرا جویی خود باشند. (شکار، قطع درختان با ارزش، صید ماهی، زنده گیری پرندگان و جانوران، یافتن گنج و...)
واقعا در فضای مجازی چطور می توانیم از هدف و نیت واقعی افراد مطلع شویم؟
مگر آن که تلاش کنیم از مخاطب منفعل به مخاطب پویا تبدیل شویم، تولید محتوا (دلنوشته، نوشتن دغدغه ها، انتشار عکس و هر چه که تولید فکر و ذهن خلاق یک کاربر باشد) در فضای مجازی خوب است، اما باید به عواقب محتوای تولید شده نیز توجه کرد.
گاهی مخاطبان ما در گروه ها محدود و شناخته شده است، گاهی گروهی بزرگ با اعضایی از سرتاسر ایران و حتی جهان هستند.
پیشنهاد می شود زیر عکس توضیحاتی (کپشن) در مورد آن گونه حیوانی، گیاهی و... نوشته شود
این توضیح می تواند شامل موارد مختلفی باشد به دور از آدرس دهی.
امروزه بقای حیوانات و گیاهان متاثر از فعالیت های بشر است؛ وقتی به دیدن سد بزرگی رفتیم با خود فکر کنیم مخزن سد محل زندگی چه جانوران و رویش چه گیاهانی بوده!
تفکر و مطالعه باعث ارتقاء سطح آگاهی عمومی می شود؛ حتی کمک می کند تا خرافات و عقاید غلط در مورد برخی جانوران از میان برود.
سازمان های مردم نهاد با پتانسیل مردمی خود در آگاه سازی بومیان مناطق مختلف کوشا باشند، بهتر است بومیان ارزش و اهمیت طبیعت و جانوران پیرامون محلی زندگی خود را بدانند.
این مشارکت اجتماعی هدفمند در حفظ محیط زیست گامی موثر است؛ بیایید بومیان را نسبت به حضور شکارچیان، سودجویان، غارتگران و دیگر فعالیت های مخرب محیط زیست هوشیار کنیم. شاید کمترین کاری که آن ها بتوانند انجام دهند (که در زندگی روزمره شان خلل وارد نشود) تماس با سامانه 1540 باشد، همین یک قدم مثبت است.
مردم باید بدانند، تخلفات محیط زیستی هرچقدر جزئی باشد تاثیری قابل توجه بر خودشان و آیندکانشان خواهد گذاشت.
چندی پیش شاهد صحبت های قابل تاملی بودم، دو نوجوان روستایی در مورد ارزش پرنده های شکاری در شیخ نشین های خلیج فارس صحبت می کردند! آن ها بیکار بودند و در سر رویایی پول زیاد داشتند؛ یاد فیلمی افتادم که اخیرا از صدا و سیما پخش شد، فیلمی که با دیدن آن به عنوان دوستدار محیط زیست و فردی که دغدغه مند است، تا حد زیادی پی به ارزش ریالی پرنده های شکاری بردم!!!
ضمن احترام به کارگردان، بازیگران و دست اندرکاران این فیلم با نام ''بالابان'' در جنوب کشور تهیه شده بود.
حال ببینید یک شهروند بیکار و درگیر مسائل گوناگون در زندگی خود و خانواده اش که هنوز نتوانسته جایگاه مناسبی در جامعه برای خود پیدا کند چه برداشتی از فیلم خواهد داشت؟
آیا او حامی پرنده های شکاری می شود؟
کلام را کوتاه کنم، رسانه و فضای مجازی چاقوی دو لب و بسیار تیزی است، که خیلی باید مراقب باشیم تا فرصت را به تهدید تبدیل نکنیم!
همین گورستان خالد نبی تا چند سال پیش بکر بود و غیر از بومیان کمتر کسی از آن خبر داشت، اما با انتشار اولین عکس از سنگ قبر های عجیب آن، رفت و آمد به آنجا بیشتر و بیشتر شد. در سفری که خرداد 92 به آنجا داشتم، یکی از بومیان منطقه گفت: بسیاری از سنگ ها نابود شده و حتی یک بار لودر آورده بودند تا نماد های سنگی را کلا از بین ببرند، اینجا از نظر ما محلی مقدس و قابل احترام است.
قطعا آن عکاس نمی خواسته با انتشار آلبوم عکس خود باعث تخریب گورستان خالد نبی شود، اما اگر سازوکار مناسبی وجود داشت این قدرت رسانه فرصتی بود تا گردشگران با فرهنگ، آداب و رسوم، عقاید و باور ها، محصولات کشاورزی و صنایع دستی و... که خاص آن منطقه است آشنا شوند؛ حتی گردشگران می توانستند به اقتصاد روستاییان کمک کنند، خرید محصولات و صنایع دستی مختص آن منطقه امید را در دل جوانان زنده نگاه می داشت تا به شهر مهاجرت نکنند.
نمونه آن در کشور کنیا استقرار و اسکان قبایل ماسایی در پارک های حفاظت شده است. ماسایی ها در حین گذراندن روزمرگی های خود مراسم رقص و آواز سنتی اجرا می کنند و از توریست، کوهنورد و... دلار های بسیاری به جیب می زنند.
در ادامه نظر فعالان محیط زیست را در رابطه با درج آدرس محل زیر عکس جویا شدم:
دکتر کامران کشیری در صفحه فیسبوک خود می نویسد: ((...حتما بار ها دیده اید که بسیاری از عکاسان طبیعت در ایران وقتی از جانور کمیابی مثل یوز یا پلنگ یا... عکس می گیرند، محل عکاسی را ذکر نمی کنند؛ برخی هم ذکر می کنند و اهمیت نمی دهند.
دلیل اش این است که شکارچیان از همین ذکر محل ها برای یافتن شکار جدید استفاده می کنند.
با کمال تاسف عده ای به ذکر نکردن محل انتقاد کرده و حتی مسخره می کنند!
ولی شاید دست کم این پست که مربوط به ایران هم نیست نشان دهد حق با افرادی است که محل را ذکر نمی کنند!!!
در لینک زیر شکارچی ها با گردش در صفحه توریست ها و بررسی عکس های آن ها از حیات وحش، محل کرگدن ها و فیل ها را شناسایی کرده و آن را می کشند!! ))
''...Killer gangs are specifically scouring social media sites for tourists on safaris whose photos unwittingly pinpoint the whereabouts of rare animals...''
http://www.mirror.co.uk/news/world-news/endangered-rhinos-elephants-hunted-facebook-5475471#ICID=sharebar_facebook
اما دکتر مهدی کلاهی دیدگاه خود را در رابطه با نوشته من که ابتدا خواندید از طریق ایمیل ارسال کرده و گفتند: (( ... راستش با بخشی از این گفتار موافق و با بخشی مخالفم. موافقم آنجایی که نباید زیر عکس گونه کمیاب حیات وحش، مکان عکاسی را قید کرد. ولی در مورد مناطق و طبیعت بکر، فکر من کمی متفاوت است؛ فکر میکنم که نیاز داریم تا معرفی کنیم، زیرا:
۱- حتی اگر ما معرفی نکنیم غارتگران تا کنون آنرا یافته اند و بدون اطلاع ما تخریب خود را وارد کرده اند. به نظرم حتی نقاط بکری که فرصت طلبان می شناسند از تمام ما دلسوزان طبیعت، بیشتر است.
۲- وقتی منطقه ای معرفی بشه تخریبگران و زمین خواران با تردید بیشتری نسبت به قبل به غارت می پردازند.
۳- وقتی موضوعی به مساله و گفتمان مردم تبدیل میشه، حساسیت موضوع بالاتر میره و شاید بهتر بتوان برایش قوانین و منابع مالی را بکار برد
۴- تعداد پرسنل کم سازمان های حفاظت محیط زیست و جنگلها، و از طرف دیگر کم کاری یا دانش کم این پرسنل باعث شده است که بسیاری از مناطق بکر ما شناسایی نشده و به عنوان مناطق تحت حفاظت معرفی نشوند. پس طبیعت دوستان، می توانند این کم کاری را پوشش دهند. می توانند مناطق بکر را معرفی و از سازمانها بخواهند که آنها را تحت حفاظت قرار دهند...))
باید بدانیم امروز وقتی مسائل محیط زیست کشورمان مطرح می شود، در هر مسئله ی آن فرصت ها و تهدید های فراوانی نهفته است که افراد با توجه به دانسته ها و تجربه ای که دارند از یک یا چند منظر به مسئله نگاه می کنند، اما قرار نیست همه در همان گپ ابتدایی به توافق برسند.
قضاوت با شما...
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
#پنجشنبه - ۲۰ - #فروردین - ۱۳۹۴ _ ۱۰:۵۰
یک سال پیش در مورد رها سازی پسماند میوه درتفرجگاه های طبیعی نوشتم.
بی خیالی، بی مسئولیتی، کم توجهی و بی فکری تا کی؟
هیچ می دانید برای تولید میوه های آبدار و خوشمزه چند لیتر آب مصرف می شود؟