شکر نعمت نعمتت افزون کند***کفر، نعمت از کفت بیرون کند (سعدی)
و چه خوش است این روزهای پر نعمت، روزهایی که با ولعی وصف ناشدنی ذخیره آب‌های زیرزمینی را به پایان رسانده‌ایم.
روزی که فروچاله‌ها آثار تاریخی و باستانی را در کام خود فرو می‌برد.
روزی که ارومیه، گاو خونی، هامون، هورالعظیم و ده‌ها دریاچه، تالاب، آبگیر، چشمه، رود و قنات خشک می‌شود.
روزی که پی عمیق مال‌ها و برج‌ها شریان‌های طبیعی آب، سفره‌های زیر زمینی آب و قنات‌ها را خشک و نابود می‌کند!
روزی که کارخانه‌های بزرگی چون ذوب آهن، فولاد مبارکه و… سالیانه میلیاردها متر مکعب آب خورده و باز سیراب نمی‌شوند.
روزی که مرغ هسته‌ای یک پا داشت، تا چندین واحد هسته‌ای سیری ناپذیر از آب شکل گیرد.
روزی که حفر چاه توسط مسئول نابخرد آزاد شد و شهروند نا آگاه و منفعت طلب هزاران چاه عمیق و نیمه عمیق در سراسر کشور حفر کرد. (اطراف دریاچه ارومیه بیش از ۴۰۰۰ چاه غیر مجاز است.)
روزی که سد سازی افتخار و انتقال آب راه حل بحران آب می‌شود!
روزی که این زمین مادر مرده روح از تنش برخواست تا یک بار دیگر قدرت و عظمت خود را به آدمی‌زاد نشان دهد؛ گرد و غبار شد و به چشم و ریه‌ها رفت تا مقدمه‌ای باشد بر برهوت ایران بزرگ، هشداری باشد برای آگاهان...
اکنون آینده ای نه چندان دور را تصور کنید، خبرنگار در میان آوارگان و جنازه‌های باد کرده چنین گزارش می‌کند:
...صدای من را دارید؟
من در میان آوارگان و جان‌باختگان قحطی بزرگ ایران هستم… این‌جا برهوت ایران است؛ ده‌ها هزار نفر قحطی زده از شهرهای خود آواره شده‌اند، آن‌ها به امید یافتن آب به هر سو می‌روند. اکنون هزاران نفر به دلیل تشنگی و نبود بهداشت کافی تلف شده‌اند.
گروه‌های شبه نظامی برای تصاحب اندک آب باقی مانده با یکدیگر پیکار می‌کنند، دیگر نه رنگی از اسلام باقی مانده و نه یادی از خدا، این‌جا همان صحرای کربلایی است که ایرانی‌ها سال‌های سال آرزو یش را داشتند، اما اکنون به طرز وحشیانه‌ای برای یک قطره آب به جان یکدیگر افتاده‌اند.
سازمان‌های بین المللی از کمک موثر برای بهبود اوضاع ابراز نا امیدی کرده‌اند.
ایرانیان دارای تمدنی چند هزار ساله بودند، آن‌ها طی هزاران سال از تکنیک‌ها و روش‌های هوشمندانه‌ای برای رسیدن به آب، حفاظت و استفاده مستمر از آن بهره بردند. مانند تاسیسات هیدرولیکی آب‌رسانی ۳۳۰۰ سال پیش در چغازنبیل، بندها، قنات‌ها، یخچال‌ها، آب انبارها و...
اما تقریبا از ۶۰ یا ۷۰ سال گذشته تا به حال با اقدامات نابخردانه باعث ناپایداری ذخیره‌های زیر زمینی آب شدند. سدها، چاه‌ها، موتورهای آب، محصولات کشاورزی غیر بومی، صادرات محصولات کشاورزی به شیخ نشین‌ها، روسیه و...
سیاست و مدیریت منفعت طلبانه‌ی آب سالاران، ایران را دچار ''سرطان آب '' آب کرده است.
پایان خبر
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
ویرایش دوم