آیا نسبت به فضای پیرامون خانه مان مسئولیم؟
امشب ساعت 21:00 خواستم از
ساختمان برم بیرون که یهو دیدم یه دریای بزرگ تو کوچه درست شده است.
به جای این که به زمین و
زمان فحش بدم، از تو حیاط بیل آوردم و نیم ساعت زیر بارون جوی آب کوچه را لایروبی
کردم.
به جان خودم این اصلا به
شهرداری تهران مربوط نیست.
چون توی جوی آب پر بود از
ظروف یک بار مصرفی که شهروندان تهران روی زمین انداخته بودند، شیشه دلستر، کیسه
های پلاستکی، پاکت سیگار و...
راه آب باز نشد، اما من سعی
خودم را کردم. کاری بود که در این شرایط از دستم بر می آمد، مسلما اکیپ های
شهرداری هم در جاهای دیگر مشغول کار هستند برای این مشکل که بسیار کوچک تر است
نمیتوانند وقت بگذارند.
چه ایرادی دارد، من شهروند
ایرانی ام، تو تهران زندگی می کنم ساکن این محله هستم.
وقتش رسیده در کنار ده تا
شعاری که میدم یک کار مثبت انجام بدم.
پی نوشت 1 : اگر دانه ای را
بین دو سنگ قرار دهی هیچگاه جوانه نمی زند.
پی نوشت 2 : حتما پای صحبت
افراد به ظاهر روشنفکر نشسته اید، از آنجایی که وضع مالی خوبی دارند، سالی چند بار
به خارج از کشور مسافرت می کنند.
دیدید که چه نقد هایی می
کنند و از خیابان های فلان شهر و متروی فلان کشور با چه آب و تابی تعریف میکنند و
آن را با امکانات داخلی مقایسه می کنند.
حرفاشون درسته، اما اینا اون
روی ماجرا را هیچوقت نمی گویند. یا به آن آگاهی ندارند یا...
من به شما می گم، آن روی
قضیه شهروندان کشور های پیشرفته ای هستند که خودشان باعث پیشرفت و آبادانی
مملکتشان شدن.
با خودتون فکر کنید، آیا شما
باید فیلتر سیگار، پاکت پفک و... را روی زمین بندازید و یک کارگر زحمت کش شهرداری
موظف است پشت سر شما این ها را جمع کند ؟
پی نوشت 3 : تقریبا 2 ساعت
بعد که رفتم بیرون از دریا خبری نبود، اون لحظه زود قضاوت کرده بودم. تلاشم بی
فایده نبود.