مجله گیچ
لطفا از مجله گیچ دیدن کنید...
مجله گیچ با مجوز انتشار از وزارت فرهنگ و ارشاد در حوزه سبک زندگی سبز فعالیت می‌کند
به‌بی‌بی‌سی اعتماد نکنید
آمارگیری خلاقانه BBC
مراقب اطلاعات شخصی خود باشید...!
این اولین بار نیست که BBC چنین آمارگیری ناملموسی انجام می‌دهد. هرچند ارایه اطلاعاتی چون قد، وزن و تاریخ تولد، به نظر شما اهمیت چندانی ندارد! اما تشکیلات BBC و هر مرکز آمارگیری جهانی دیگری با جمع‌آوری این اطلاعات و اطلاعات دیگری که با روش‌های مشابه به‌دست می‌آورند، به دنبال اهدافی هستند که ما از آن خبر نداریم و حتی ممکن است به ضرر ما باشد...!
سوء تفاهم در درک پیام های فضای مجازی
انتقاد رئیس انجمن جهانی ارتباطات از ایران!
احسان میرزائی - شهروندخبرنگار - ارتباطات و محیط زیست: گزارش صد و هشتاد و یکمین نشست تخصصی انجمن روابط عمومی ایران
نقد پروفسور یحیی کمالی پور بعد از ورود به ایران چه بود؟
در این چند روز (پس از ورود به ایران) با تلفن هوشمندی که همه شما دارید و من هم یکی دارم، عکس هایی گرفتم که شاید شما هر روز ار کنار آن رد می شوید اما توجهی به آن نمی کنید. من به ۵۶ کشور جهان سفر کردم، دنیا گشتن به از دنیا خوردن است.
با توجه به توافقی که انجام شده و من آن را به فال نیک می گیرم و امیدوارم و در ها و پنجره ها باز شود و... نقش روابط عمومی هابیشتر خواهد بود.
یکی از معضلات بزرگ ما توالت های عمومی است که از فرودگاه شروع شده و ادامه پیدا می کند؛ توالت های فرودگاه بین المللی در پایین ترین سطح قرار دارد.
من خجالت می کشم، حتی در کشور کوچک عمان که دانشکده ارتباطات راه اندازی کردیم وضع و سامان بهتری دارد.
توجه به اماکن عمومی، یک کار روابط عمومی است. واقعا افتضاح است، در سراسر کشور، با توجه به هجومی که گردشگران خواهند داشت، مخصوصا امریکایی ها که خیلی علاقه دارند به ایران بیایند.اخیرا دو مستند خوب تهیه شده و در تلویزیون های امریکا پخش شد.
دوستان عزیز خود را آماده بستر سازی کنید، سعی کنید چهره خوبی از خودمان نشان بدیم.
محیط زیست؛ واقعا ما به آن بی توجه هستیم...عکس های زیادی گرفتم از آشغال، بطری، پلاستیک در آب، جالب اینه که محل آشغال (مخزن پسماند) هست اما توی آن چیز کمی پیدا میشه و دورش پر از آشغال است.
ما باید از محیط زیست حفاظت کنیم، برای آیندگان.
بخشی از سخنرانی پروفسور یحیی کمالی پور رئیس انجمن جهانی ارتباطات در نشست تخصصی۱۸۱ انجمن روابط عمومی ایران، جهارشنبه ساعت۱۶ در خانه هنرمندان-تهران
با پروفسور کمالی پور آشنا شویم:
زندگینامه: یحیی کمالی پور (۱۳۲۶-)
ارتباطات > ارتباطات بین‌الملل - همشهری آنلاین:
یحیی کمالی پور در سال ۱۳۲۶ در شهرستان راور از استان کرمان به دنیا آمد
وی دارای لیسانس روابط عمومی از دانشگاه ایالتی مینوسوتا، فوق لیسانس رسانه‌های جمعی، رادیو، تلویزیون و فیلم از دانشگاه ویسکانسین و دکترای این رشته از دانشگاه میسوری آمریکا می‌باشد.
وی از سال 1986 (1365) تاکنون در دانشگاه پوردو در آمریکا دارای کرسی استادی و از سال 1979 رئیس واحد ارتباطات و هنرهای خلاق این دانشگاه است.
پروفسور کمالی‌پور با 10 اثر بر جسته جهانی در رشته ارتباطات و بیش از 25 سال تدریس در دانشگاه‌های آمریکا یکی از دانشمندان شناخته شده ایرانی این رشته در سطح جهان است.
وی رئیس دپارتمان ارتباطات و هنرهای خلاقه دانشگاه پوردو ایالت ایندیانای آمریکا و سردبیر Global Media Journal است.
دکتر یحیی کمالی‌پور، اندیشمند بنام بین‌المللی، پروفسور رشته ارتباطات جمعی و رئیس دپارتمان ارتباطات و هنرهای خلاق و مدیر مرکز مطالعات جهانی در دانشگاه پوردو در ایالت ایندیانای آمریکا می‌باشد. حوزه تحقیقاتی استاد کمالی‌پور شامل جهانی سازی، تاثیر رسانه‌ای، ارتباطات بین‌الملل و تکنولوژی‌های ارتباطات جدید است.
رسانه‌های ارتباطی و آزادی در عصر دیجیتال
-آینده روزنامه‌نگاری -جنگ،رسانه و تبلیغات -حق ارتباط
نشست تخصصی با پروفسورکمالی‌پور در همشهری‌آنلاین
پروفسور کمالی پور، بنیانگذار و سر دبیر شبکه روبه رشد نشریه رسانه‌های جهانی است که در آفریقا، آمریکا، کانادا، کشورهای عربی، استرالیا، چین، هند، مدیترانه، لهستان، اسپانیا و ترکیه چاپ می‌شود.
پروفسور یحیی کمالی پور در سال 1996 برنده جایزه کتاب سال از طرف انجمن جهانی ارتباطات، بخش بین‌المللی و میان فرهنگی شده است.
وی سخنرانی‌هایی در کشورهای مصر، کانادا، چین، هند، ایران، کنیا، عمان، مکزیک، اسلوانی و ایالات متحده داشته و در دانشگاه‌های اوهایو، ایلینویز، میسوری، ایندیانا، ایران و آکسفورد (انگلستان) به تدریس پرداخته و علاوه بر حضور در مصاحبه‌ها در رسانه‌های جمعی بی‌شمار از جمله بی.بی.سی، رویترز، ای.بی.سی، وی.ا.ای، ان.پی.آر، تلویزیون نیل، تلویزیون ترکیه، تلویزیون ایران، دیترویت پرس، فیلادلفیا اینکوایرر، پیتزبرگ تریبون، تایمز و پست تریبون مصاحبه کرده است.
جای خالی روابط عمومی در سمن های محیط زیستی
یادداشت اخیر بنده با موضوع روابط عمومی و سازمان های مردم نهاد محیط زیستی در خبرگزاری مستقل محیط زیست ایران:
خبرگزاری محیط زیست ایران - احسان میرزائی: ...اتحاد، انسجام و همصدایی میان سازمان های مردم نهاد، همراهی دولت ها را در حفاظت هر چه بیشتر و بهتر از محیط زیست بر می انگیزد...
طی سال های گذشته با گسترش معضلات محیط زیستی (نابودی جنگل ها، بحران آب، فرسایش خاک، خشک شدن دریاچه ها و تالاب ها، خشک شدن رودخانه ها و چشمه ها، خطر انقراض گونه های حیوانی و گیاهی و...) در کشور و نقش غیر قابل انکارمحیط زیست در بقای نسل بشر، برخی شهروندان هوشیار و آگاه وادار به واکنش شده اند و سازمان های مردم نهاد (سمن) را برای حمایت از محیط زیست و حیوانات ایجاد کرده اند.
علی رغم اینکه تعداد زیادی از سمن ها از تجربه و سابقه بالایی برخوردار هستند، اما این سازمان های مردم نهاد نیز همانند بخش دولتی هنوز نتوانسته اند از توانمندی یک روابط عمومی حرفه ای استفاده کنند. مصداق این مسئله اشتباهی بود که در یکی از کمپین های معروف حفظ منابع آب رخ داد. به گفته یکی از کنشگران محیط زیست که عضو آن کمپین است و خواست نامش محفوظ بماند: در این گروه از سوی مدیریت بین اعضا موضوعاتی پیرامون معضل آب مطرح شده و سپس با بحث و جمع بندی و نتیجه گیری داخل گروه تصمیم بر صدور بیانیه به تعدادی از خبرگزاری ها گرفته می شود.
وی افزود: از آنجایی که بیانه بدون امضاء ارزشی ندارد، گویا مدیران گروه به طور خودجوش نام برخی از اعضای گروه را در انتهای بیانیه ثبت کرده بودند، در حالی که نامبردگان همگی به طور کامل در جریان متن بیانیه نبوده اند و یا حتی فرصت مشارکت در مباحث قبل از آن را نداشته اند. به عبارت دیگر تصمیم بدون نظرخواهی مدیران کمپین مذکور باعث واکنش شدید برخی از اعضای آن که اتفاقا از کنشگران محیط زیست هم بودند شد.
اگر کمپین مذکور از توان و تخصص تیمی حرفه ای از روابط عمومی برخوردار بود، احتمال خطا و سوء تفاهم در تهیه این بیانیه بسیار کم می شد؛ قاعدتا بعد از اتفاق مدیران بالادستی کمپین تلاش می کنند با ارسال اصلاحیه و حتی پیام عذر خواهی این مسئله را حل کنند؛ اما آیا آب رفته به راحتی به جوی باز می گردد؟
البته باز هم می توان به کمک تکنیک های روابط عمومی این مسئله را حل کرد، اما فراموش نکنیم که این کار هزینه های خاص خود را دارد.
اما اگر سازمان های مردم نهاد و تشکل های مردمی در سازمان خود روابط عمومی متخصص داشته باشند چه اتفاقی می افتد؟
یک روابط عمومی خلاق، ایده پرداز، آینده نگر و تحلیلگر است؛ روابط عمومی اجازه تک روی به کسی نمی دهد، همینطور از تمام توان و نیروی انسانی به نحو احسن بهره می برد. تمام سعی و تلاش روابط عمومی حفظ انرژی و نیروی اعضای گروه برای رسیدن به اهداف با کمترین هزینه، ضریب خطا و از کوتاه ترین و بهترین مسیر است.
برخی هنوز فکر می کنند روابط عمومی یعنی تبلیغات و نصب بنر و توزیع بروشور، در حالی که روابط عمومی تعاملی سازنده، مسالمت آمیز و صلح جویانه است که با تفکر، تعقل و تامل به مسائل درون سازمان و برون سازمان می پردازد.
یک روابط عمومی حرفه ای هزینه های سازمان خود را کاهش می دهد، حال این هزینه ها گاهی مادی و گاهی معنوی است. چرا که خروجی اخبار و محتوای تولیدی سازمان از کانال روابط عمومی است و این واحد با دقت و ریزبینی خاصی محتوای مورد نظر را با دقت فراوان بررسی کرده و احتمال ریسک و خطا را به کمترین حد ممکن می رساند؛ تا مبادا فرصت به وجود آمده به تهدیدی برای سازمان تبدیل شود. به عبارتی جلوگیری از رفتاری که باعث چاپ اصلاحیه و زیر سوال رفتن سازمان یا سمن شود.
علاوه بر این یک روابط عمومی حرفه ای با مطالعه روی مخاطب درون سازمان و مخاطب برون سازمان مسیر دسترسی به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت سازمان مطبوع خویش را هموار می کند.
شناخت مخاطب درون سازمان در سمن های محیط زیستی:
مخاطب درون سازمان شامل اعضای دائمی( موسسان، هیات مدیره، مدیر هر بخش و...)، اعضای داوطلب فعال با وظایف مشخص، اعضای داوطلب موقت و گذری که شاید در مراحل بعدی مسئولیتی به ایشان داده شود است؛ لذا روابط عمومی با شناخت مخاطب درون سازمان و نیاز سنجی (رفع نیاز روحی و روانی اعضا و خانواده های ایشان، اعتبار بخشی به فعالیت ایشان، تجلیل درخور و حفاظت، حفظ اسرار اعضا و صیانت و ثبت ایده بکر و کاربردی ایشان و...)، به افزایش راندمان کاری و بهره وری در سایه رضایت از انجام کار داوطلبانه کمک شایانی می کند.
شناخت مخاطب برون سازمان در سمن های محیط زیستی:
مخاطب برون سازمان شامل تمام شهروندان و سازمان های مردم نهاد، تشکل ها و گروه های همسو، ارگان های دولتی و اداره ها و شرکت ها و... می شود؛ لذا روابط عمومی به عنوان تنها کانال انتشار پیام از سازمان مطبوع خویش با حساسیت، دقت و تدبیر بسیار عمل می کند.
جذب مشارکت های مردمی و جلب افکار عمومی؛ روابط عمومی به کمک محتوای تولیدی در جهت دهی افکار عمومی ( جامعه هدف) کمک می کند. محتوای منتشر شده با توجه به فلسفه شکل گیری سازمان های مردم نهاد و کمپین های محیط زیستی به دور از هرگونه دعوا، تفرقه افکنی و مناقشه و با تاکید برفعالیت صلح جویانه و مسالمت آمیز است؛ اما ایستادگی و اقتدار در قبال رسیدن به خواسته ها جهت بهبود شرایط محیط زیست و زندگی بشر از خصیصه های گروه های محیط زیستی می باشد.
محتوای تولیدی در یک سازمان مردم نهاد می تواند موضوعات مختلفی را دربر بگیرد، آموزش، سرگرمی، اخبارو... . محتوای آموزشی با هدف حذف شکاف آگاهی در جامعه منتشر می شود. آموزش مناسب در میان مخاطبان باعث ایجاد دغدغه آگاهانه در میان مخاطبان می شود.
روابط عمومی با بهره گیری از امکانات رایگان در فضای مجازی و ایجاد کانال های ارتباطی در شبکه های اجتماعی مختلف، مردمی بودن گروه را حفظ و با اجرای ایده های خلاقانه مخاطب را در شرایط مختلف با سازمان مطبوع خود همراه می کند و با برگزاری کارگاه های آموزش رایگان و دیگر برنامه ها و امکان دسترسی به اطلاعات و بهره گیری از متخصصان امر جامعه را از اطلاعات با کیفیت و موثق بهره مند می سازد.
همینطور در بخش شناخت مخاطب برون سازمان با توجه به شرایط کنونی محیط زیست برقراری ارتباط و تعامل موثر را با سازمان ها و ارگان های غیر همسو انجام دهد. اتحاد، انسجام و همصدایی میان سازمان های مردم نهاد همدلی و همراهی دولت ها را در حفاظت هر چه بیشتر و بهتر از محیط زیست بر می انگیزد.
روابط عمومی هنر است؛ اما در عین حالی که به ظرافت ها می پردازد نکته سنج نیز هست و گاهی لازم است مقتدرانه حتی جلوی تصمیم هیات مدیره سازمان مطبوع خود را بگیرد، چراکه با توجه به رسالت اش می تواند دلایل منطقی مبنی بر نا درست بودن آن تصمیم و یا ضعف آن را بیان و راهکار ارائه کند.
روابط عمومی ها می توانند پل ارتباطی مطمئنی بین تمام سازمان های مردم نهاد در کشور باشند، تجربیات و دستاورد های سازمان خود را با یکدیگر درمیان بگذارند؛ برای طرح های کلان بهتر تصمیم بگیرند و با قدرت بیشتری وارد عمل شوند. اما فراموش نشود که صداقت، امانت داری، حفظ حریم، محرمانه دانستن اطلاعات طبقه بندی شده و... رمز موفقیت و پیروزی آن اتحاد است. هنگامی که متحدین به ما ایجاد شده احترام بگذارند منیت را پشت سر گذاشته و در جهت رسیدن به اهداف بهتر گام بر می دارند.
به امید آن که در فرصت باقی مانده روابط عمومی سازمان های مردم نهاد محیط زیستی و حامی حیوانات پرقدرت تر از گذشته وارد عرصه شوند.
منبع خبر،خبرگزاری محیط زیست ایران: http://iren.ir/detail/News/337/161
احسان میرزائی - شهروندخبرنگار - ارتباطات: آداب حضور در شبکه های اجتماعی و ارتباطی
احسان میرزائی - شهروندخبرنگار - رسانه: چرا گروه های پر جمعیت فیسبوکی ارزش میلیونی دارند؟
زمانی در یاهو مسنجر در قسمت روم می توانستیم برای خودمان گروهی بسازیم، اما قابلیت ساخت گروه بسته شد، تقریبا 99% گروه ها با موضوعات سکسی به طور علنی و غیر علنی تشکیل شده بود، اما کم کم قابلیت تشکیل گروه در یاهومسنجر برچیده شد.
یاهو 360 آمد، کلوب ایرانی آمد، اورکات آمد، تگد و ده ها شبکه اجتماعی دیگر آمد و رفت، اما در این سال ها فیسبوک با قابلیت هایی که داشت از توفیق بیشتری برخوردار بود. حتی جامع بودن فیسبوک باعث شد من دیگر به شبکه های اجتماعی قبلی که عضو بودم سر نزنم.
امروزه استفاده فرهنگی و حتی تجاری کاربران از شبکه های اجتماعی بیشتر شده و کاربران تا حدودی از قابلیت های مهم و تاثیر گذار رسانه آگاه شده اند، البته برخی از قابلیت های رسانه استفاده می کنند ولی اما متاسفانه از زیر و بم های آن خبر ندارنو به دلیل نا آگاهی باعث زحمت و حتی گمراهی دیگران می شوند.
برخی از افراد صنایع دستی ساده و زیبایی که با سیم های مسی درست می کنند را در صفحه ای عمومی به نمایش گذاشته و سفارش می گیرند، برخی فعالیت اقتصادی خود را معرفی می کنند، برخی آموزش های رایگان فرهنگی ارائه می دهند و ...
در شبکه اجتماعی فیسبوک موضوع اصلی گروه ها و نامی که بر آن ها گذاشته شده بیانگر اهداف و محتوای ارائه شده در آن گروه است.
کاربران بر اساس نیاز، علاقه و گاهی از روی نا آگاهی صفحه های عمومی را می پسندند (لایک می کنند) و در گروه های تخصصی درخواست عضویت می دهند.
کاربران باید بدانند که حضور مجازی شان در این صفحه ها و گروه ها است که به '' موضوع '' و '' اهداف '' آن ها اعتبار و رسمیت می دهد، مثل رای گیری می باشد، با این تفاوت که کاربر تا بی نهایت حق رای یا پسندیدن دارد و البته اگر مخاطب پویا باشد می تواند منتقد رفتار غلط افرادی باشد که به هر شکلی بر گروه تاثیر منفی می گذارند.
چند سالی از تلویزیون رسمی ایران برنامه عمو پورنگ برای مخاطبان خاص که کودکان بودند پخش می شد، الحق برنامه شاد و پر انرژی ای بود؛ چرا که پدر بزرگ و مادر بزرگ مرحوم من با تلویزیون سیاه و سفید 14 اینچ خود در خانه روستایی با دیوار های کاه گلی و سقف تیر چوبی پیگیر برنامه پورنگ بودند.
آن موقع هر فشار انگشت برای روشن کردن تلویزیون به منظور دیدن برنامه عمو پورنگ '' یک رای '' به این برنامه بود، شاید اگر تلویزیون قابلیت نمایش بازخورد مخاطبان را داشت بالاترین آمار های ثبت شده از نظر پسندیدن(Like)، نظر دادن(Comment)، دنبال کردن (Follow) و ... برای این برنامه ثبت می شد.
برنامه ای که مخاطب دارد، به مرجعی تبدیل می شود جهت '' تایید یا رد '' برخی از مسائل، مثلا اگر عمو پورنگ می گفت بچه ها بیایید در مصرف آب صرفه جویی کنیم تاثیر قابل توجهی در بچه ها می گذاشت؟
همانطور که دیدید، تبلیغات برخی محصولات غذایی در برنامه عمو پورنگ وارد شد؛ برنامه ای که در طول چند سال یکی از پرمخاطب ترین برنامه های تلویزیون بود.
یا همینطور در برنامه های دیگری چون '' به خانه بر می گردیم '' و... تنوع تبلیغات را دیده ایم.
به نظر شما چه اتفاقی افتاده، آیا فکر نمی کنید که مدیران رسانه ملی با چنین رویکردی ارزش و جایگاه شما را به عنوان '' مخاطب '' نادیده گرفته است؟
آیا فکر نمی کنید حق گزینش از شما سلب شده؟
آیا با وجود این تبلیغات باز هم به تماشای این برنامه ها ادامه خواهید داد؟
تبلیغات از نظر تجاری و فرهنگی و تعامل این دو مدل در شبکه اجتماعی فیسبوک در سه حالت قابل بررسی است:
اول: گروه های صنعتی، تولیدی، بنگاه های اقتصادی و... اقدام به ایجاد یک صفحه عمومی یا گروه خصوصی کرده و سپس با توجه به اهداف خود در جهت حفاظت و تامین منافع اش فعالیت می کند.
در این حالت مخاطبان آگاهانه، از روی رفاقت، به خاطر نیاز و... این جور صفحات را می پسندند و یا به عضویت گروه در می آیند.
دوم: افرادی به دور از تفکر اقتصادی با توجه به دغدغه های اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی و ... گروه هایی را تشکیل می دهند و با تبیین اهداف و ارائه راه کار برای خروج از بحران های گوناگون مخاطبانی را جمع می کنند. این صفحه های عمومی و گروه های خصوصی اعتماد اعضای خود را جلب کرده اند و برای بقا حمایت آن ها نیاز دارند.
سوم: هرگاه تجمعی در جایی شکل بگیرد، نیاز های جدید مطرح می شود؛ بازاریاب ها و بنگاه های اقتصادی همواره به دنبال تجمعاتی هستند که بتوانند به هر شکلی روی آن ها تاثیری به نفع خود بگذارند. آن ها گاهی از پیشنهادات خوبی برای مدیران گروه های مردمی دارند. از پرداخت پول های هنگفت برای اجاره و بازنشر عکس ها مطالب شان گرفته تا خرید کل گروه از مدیر آن!
حتی اگر در حد مطرح شدن نام تجاری شان در میان آن جمع باشد.
اگر شما یکی از اعضای این گروه ها باشید که شخصیت و کرامت انسانی شما به چشم مدیر گروه نیاید چه می کنید؟
آیا باز هم به صورت یک عضو منفعل در گروه می مانید تا استفاده ابزاری از شما ادامه داشته باشد؟
چندی پیش فردی با ایده ای بسیار عالی یک شبکه اجتماعی ورزشی در ایران راه اندازی کرد، برای شروع کار نیاز به معرفی بین کاربران ایرانی داشت به همین دلیل یکی از بزرگترین گروه های فیسبوکی را با مبلغی چند میلیون تومان خرید!
باورتان می شود یک گروه مجازی که با حضور کاربرانی مثل من و شما شکل گرفته تا این حد ارزش داشته باشد؟
یا یک شیوه تبلیغی و معرفی که باز به خلاقیت کارآفرینان بر می گردد مسئله محیط زیست است!
این بنگاه های اقتصادی سعی می کنند از ابتدا با تولید محصول یا ارائه خدماتی با برچسب '' سبز '' جایگاه ویژه ای برای خود در میان کاربران فضای مجازی (که مشتریان بالقوه آن ها هستند) ایجاد کنند.
در دهه 1980میلادی جنبش حفظ محیط زیست در آمریکا گسترش بیشتری یافت و از دهه 1990 میلادی مسئله حفاظت از محیط زیست در سطح جهانی به یکی از داغ ترین مسائل درآمد و بازار صادرات کالا، خدمات و فناوری های '' سبز '' به سرعت گسترش یافت.
در چند سال اخیر دغدغه محیط زیست در کشور ما '' ایران '' رشد چشمگیری داشته و امروز شاهد آن هستیم که سمن های رسمی و غیر رسمی بسیاری در حال فعالیت هستند.
پس وقتی فرهنگ محیط زیستی در جامعه باشد، سمن های محیط زیستی مخاطبانی دارند و مخاطبان و اعضای سمن ها نیاز هایی دارند؛ که البته نیاز های امروز آن ها متفاوت از قبل شده و امکان دارد برخی تولیدات در جامعه فروش کمتری داشته باشند!
دوستدار محیط زیست رغبت کمتری به استفاده از ظروف یک بار مصرف و پلاستیکی دارد.
کارآفرین خلاق محصولی تولید می کند و برچسب '' سبز '' و دوستدار طبیعت روی آن می زند.
حال محصول سبز آماده است و مشتری بالقوه هم آماده، باید چه کار کرد؟
باید محصول را به مشتری ها معرفی کند، پس چه بهتر که در همان بستر اصلی که شبکه های اجتماعی هستند فعالیت کنند. (نه به این معنا که فقط از این طریق تبلیغ می کنند این یکی از راه های تبلیغی است که استفاده می کنند)
یکی از گروه هایی که تولید کننده ظروف یک بار مصرف به اصطلاح سبز هستند به مدیر گروهی دوستدار محیط زیست پیشنهاد پرداخت پول در ازای قرار دادن تبلیغات روی صفحه گروه را داده بود که این مدیر گروه قبول نکرد.
چرا قبول نکرد؟ خب همان پول را می گرفت و خرج طبیعت می کرد!
نکته اینجا است که در این مثال باید به پیشینه تولید ظروف یکبار مصرف زیست تجزیه پذیر برگردیم و ببینیم فرایند تولید این محصول صنعتی از لحاظ زیست محیطی روندی موجه دارد یا خیر...!
اسم محصولات ارگانیک روی زبان ها است، همه از پلاستیک بد می گویند و ... این گونه است که بازار جدیدی به رنگ سبز شکل گرفته.
اما به قول قدیمی ها هر گردی گردو نیست؛ پس هر سبزی هم سبز نیست!
همه ما یاد گرفته ایم که در هنگام خرید زیر و روی جنس را چک کنیم که اگر زدگی داشت و خراب بود آن را خریداری نکنیم یا اگر زیاد هم وارد نباشیم ادای این کار را در می آوریم؛ اما در فضای مجازی کاربران پویا و حرفه ای هستند که با نکته سنجی، تفکر انتقادی، ریز بینی، کنجکاوی، تحقیق و... از حق و حقوق نانوشته عضویت در گروه ها و صفحه ها آگاه هستند و اجازه نمی دهند شخصیت، کرامت ایشان توسط افراد نا آگاه و سود جو زیر سوال برود.
حتی هیچ تضمینی نیست که صفحه عمومی من در فیسبوک که تعدادی از کاربران آن را پسندیده اند، روزی به پایگاهی اقتصادی تبدیل نشود.
پس یادمان باشد حضور تک تک کاربران در هر گروهی یک رای تایید به فعالیت های آن گروه و رفتار مدیران اش می باشد.
#احسان_میرزائی www.ofmedia.ir
چهارشنبه - 1 - بهمن - 1393
10:50ص
#فرهنگ #زندگی_شهری #شهروند #شهروندخبرنگار #سواد_رسانه_ای #سواد_خبری #محیط_زیست #طبیعت #کاربرمنفعل #شبکه_اجتماعی #کاربرحرفه_ای #کابرپویا